- ευστάθεια του πυρήνα
- Κατάσταση του ατομικού πυρήνα που εξαρτάται από το έλλειμμα μάζας και εκφράζεται με τον λόγο μεταξύ του αριθμού των νετρονίων και του αριθμού των πρωτονίων που υπάρχουν σε αυτόν. Σε ένα διάγραμμα των πυρήνων όπου ο αριθμός των πρωτονίων Ζ (ή ατομικός αριθμός) απεικονίζεται κατακόρυφα και ο αριθμός των νετρονίων Ν οριζόντια, οι σταθεροί πυρήνες με μικρή μάζα συγκεντρώνονται κατά μήκος της γραμμής για την οποία ο αριθμός των νετρονίων ισούται με τον αριθμό των πρωτονίων. Η διαδρομή την οποία ακολουθούν οι σταθεροί πυρήνες στο διάγραμμα των πυρήνων παρουσιάζει σε μεγαλύτερες τιμές του Ζ μια αισθητή καμπύλωση προς τη διεύθυνση όπου ο αριθμός των νετρονίων είναι μεγαλύτερος από τον αριθμό των πρωτονίων. Στην περιοχή των πολύ βαριών πυρήνων, η κλίση της καμπύλης αυτής, που ονομάζεται γραμμή σταθερότητας, αντιστοιχεί σε πρόσθεση δύο νετρονίων όταν ο ατομικός αριθμός αυξάνεται κατά ένα και όχι στον λόγο ένα προς ένα που χαρακτηρίζει την περιοχή των ελαφρών πυρήνων. Στη γραμμή σταθερότητας υπάρχει ένα ακραίο σημείο πέρα από το οποίο δεν υπάρχουν σταθεροί πυρήνες ούτε πυρήνες με μεγάλο χρόνο ζωής. Η μορφή της γραμμής αυτής και το τέλος της μπορούν να δικαιολογηθούν από την απαγορευτική αρχή του Πάουλι και τη δράση των απωστικών ηλεκτρικών δυνάμεων ανάμεσα στα πρωτόνια.
Dictionary of Greek. 2013.